Om vooraf een indruk te schetsen van een beoogde documentaire, is het gebruikelijk een scenario te schrijven. Op deze websitepagina zijn een aantal korte scenes, clips en fragmenten te zien. De filmfragmenten fungeren hier als vervangers van die schriftelijke opzet voor een langere documentaire over Harry Muskee.
De fragmenten zijn samengesteld uit 50 uur archiefmateriaal, die de ‘grondstof’ vormt voor een uitgebreide montage. Een nieuwe documentaire mét en óver Muskee, waarin de Amerika-reis de rode draad zal zijn.
Het eerste fragment (12 minuten) maakt ten dele gebruik van filmmateriaal uit de eerdere documentaire ‘De Legende’ en bevat enige achtergrond-motivatie voor het documentaire plan.
Het tweede fragment (9,5 minuten) is gefilmd in de Mississippi Delta en illustreert de persoonlijkheid van Harry Muskee en zijn daarmee samenhangende benadering van de blues.
Het derde fragment (9 minuten) is een voorbeeld van een scène in de VS, hoe er met kennis van zaken radio werd gemaakt in Chicago.
De volgende clip staat al langer op youtube, een registratie van een lange uitvoering van het nummer Hobo Blues (John Lee Hooker), een nummer dat al op de eerste lp ‘Desolation’ van C+B stond. Met behulp van vrienden, geluidsman en assistent, filmden we een groot deel van een ‘ouderwets’ C+B optreden in een kleine zaal in de Achterhoek, dezelfde zaal waar ook een deel van de eerste clip werd opgenomen. Dus niet optredend in een theater zoals in die tijd vaak het geval was. Met één camera gefilmd, een geluidslijntje van de P.A. en met hulp van wat publieksshots kon er deze montage van worden gemaakt. Door liefhebbers wordt de clip zeer gewaardeerd en door de jaren heen goed bekeken.
Deze clip werd eind 1983 opgenomen bij een concert in Assen, met twee 16mm filmcamera’s. Het was een onderdeel van de opnames voor documentaire ‘De Legende’ maar werd in de documentaire niet gebruikt. In die doc werden ook fragmenten vertoond van een optredens in Hattem, met 1 camera in een sporthal, en in Paradiso, ook met 1 camera, alles op 16mm negatief. Dat laatste hield in dat je zuinig moest zijn, dat je vantevoren al keuzes moest maken in wat je wel of niet op ging nemen. Iedere ontwikkelde rol film van 10 minuten kostte rond de 500 gulden. Totaal anders dan nu, de kosten zitten niet meer in de dragers van het beeld! Video was toen nog inferieur van kwaliteit en lastiger te monteren. Pas nadat de digitalisering van video voldoende ontwikkeld was verdween langzamerhand film als drager. Een aardige bijkomstigheid is dat alle negatiefmateriaal van ‘De Legende’ bewaard is gebleven. Een budget voor digitalisering van dit negatief zou de technische beeldkwaliteit van bovenstaande clip zoals die nu is aanzienlijk verhogen. En last but not least: Digitalisering van de totale hoeveelheid negatief betekent ook een nóg uitgebreider toegankelijk archief. Het geluid van alle filmopnames is reeds gedigitaliseerd.
Tenslotte nog een compilatie van vroeger camerawerk. Deze werd al eerder gepubliceerd op de website van Lindefilm en is via onderstaande link te zien.
